ZALECENIE Nr 81 MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY dotyczące inspekcji pracy. Sesja Konferencji: 30 Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 19 czerwca 1947 r. na trzydziestej sesji, postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski, dotyczące inspekcji pracy w przemyśle i handlu, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji, postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę zalecenia uzupełniającego Zalecenie dotyczące inspekcji pracy z 1923 r. i Konwencję dotyczącą inspekcji pracy, z 1947 r., przyjmuje dnia jedenastego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego siódmego roku następujące Zalecenie, które otrzyma nazwę: Zalecenie dotyczące inspekcji pracy, z 1947 r. Zważywszy, że Zalecenie dotyczące inspekcji pracy, z 1923 r. i Konwencja dotycząca inspekcji pracy, z 1947 r. przewidują ustanowienie służb inspekcji pracy i że byłoby wskazane uzupełnić postanowienia w nich zawarte nowymi zaleceniami, Konferencja zaleca Państwom Członkowskim stosowanie następujących postanowień, gdy tylko warunki krajowe na to pozwolą, i przedstawienie Międzynarodowemu Biuru Pracy, zgodnie z życzeniem Rady Administracyjnej, sprawozdań na temat środków podjętych dla wprowadzania ich w życie. I. DZIAŁALNOŚĆ ZAPOBIEGAWCZA SŁUŻB INSPEKCJI PRACY 1. Ktokolwiek zamierza otworzyć zakład przemysłowy lub handlowy, przejąć podobny zakład lub rozpocząć w takim zakładzie działalność, będzie zobowiązany -jeżeli właściwa władza uzna, że należy w dużym stopniu stosować przepisy prawne, których przestrzeganie zapewnić mają inspektorzy - uprzedzić wcześniej właściwą służbę inspekcji pracy, bądź bezpośrednio, bądź też za pośrednictwem innej wyznaczonej władzy. 2. Państwa Członkowskie powinny przyjąć postanowienia, według których plany nowych zakładów, nowych urządzeń lub nowych technologii produkcji powinny być przedkładane do zaopiniowania właściwej służbie inspekcji pracy dla ustalenia: czy plany te stanowiłyby trudność lub niemożliwość dla stosowania krajowego ustawodawstwa dotyczącego higieny i bezpieczeństwa pracujących; czy stwarzałyby one zagrożenie dla higieny i bezpieczeństwa pracujących. 3. Pod warunkiem odwołania się, które może być przewidziane w krajowym ustawodawstwie, realizacja wszelkich planów nowych zakładów, nowych urządzeń lub nowych technologii produkcji, uznanych przez ustawodawstwo krajowe za niebezpieczne lub szkodliwe, powinna być podporządkowana zmianom zaleconym przez daną służbę w interesie zdrowia i bezpieczeństwa pracujących. II. WSPÓŁPRACA PRACODAWCÓW I PRACOWNIKÓW W ZAKRESIE ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA 4. 1) Zawieranie właściwych porozumień powinno być popierane w celu ustanowienia współpracy między pracodawcami i pracownikami dla poprawy warunków zdrowia i bezpieczeństwa pracujących. 2) Porozumienia te powinny polegać na tworzeniu komitetów bezpieczeństwa pracy lub podobnych organów powołanych w każdym przedsiębiorstwie lub zakładzie w składzie przedstawicieli pracodawców i pracowników. 5. Przedstawiciele pracowników i dyrekcji, a w szczególności członkowie komitetów bezpieczeństwa pracy lub podobnych organów, jeżeli takie komitety lub takie organy istnieją, powinni być upoważnieni do bezpośredniej współpracy z funkcjonariuszami służby inspekcji pracy w pewnych granicach i według metody ustalonej przez właściwą władzę, w przypadkach dochodzenia, zwłaszcza z okazji badań wypadków przy pracy i chorób zawodowych. 6. Współpraca między funkcjonariuszami służb inspekcji pracy a organizacjami pracodawców i pracowników powinna być ułatwiona przez organizowanie konferencji, komisji mieszanych lub innych podobnych organów, w których przedstawiciele służb inspekcji pracy mogliby dyskutować z przedstawicielami organizacji pracodawców i pracowników o sprawach stosowania ustawodawstwa pracy oraz o zdrowiu i bezpieczeństwie pracowników. 7. Odpowiednie środki powinny być przyjęte, aby pracodawcy i pracownicy byli poinstruowani na temat ustawodawstwa pracy oraz higieny i bezpieczeństwa pracy, a także mogli otrzymać porady w tych sprawach, zwłaszcza za pomocą: a) konferencji, audycji radiowych, plakatów, ulotek i filmów wyjaśniających przepisy prawne wraz z propozycjami co do metod stosowania tych przepisów oraz środków zapobiegania wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym; b) wystaw o tematyce higieny i bezpieczeństwa pracy; c) wykładów na temat higieny i bezpieczeństwa w przemyśle w szkołach technicznych. III. SPORY ZBIOROWE 8. Funkcje inspektorów pracy nie powinny obejmować działania w charakterze pojednawców lub arbitrów w sporach zbiorowych. IV. ROCZNE SPRAWOZDANIA O INSPEKCJI 9. Publikowane sprawozdania roczne dotyczące działalności służb inspekcji powinny - w miarę możliwości - zawierać następujące szczegółowe informacje: a) listę ustaw i przepisów, o których nie było wzmianki w poprzednich sprawozdaniach, dotyczących działalności systemu inspekcji; b) dane o personelu inspekcji pracy obejmujące: i) ogólną liczbę inspektorów; ii) liczbę inspektorów poszczególnych kategorii; iii) liczbę inspektorek; iv) objaśnienie podziału geograficznego służb inspekcji; c) statystykę zakładów objętych kontrolą inspekcji oraz liczby osób zatrudnionych w tych zakładach, w tym: i) liczbę zakładów objętych kontrolą inspekcji; ii) przeciętną liczbę osób zatrudnionych w tych zakładach w ciągu roku; iii) wiadomości o klasyfikacji osób zatrudnionych według następujących kryteriów: mężczyźni, kobiety, młodociani, dzieci; d) statystykę dotyczącą kontroli inspekcji, w tym: i) liczbę zakładów kontrolowanych; ii) liczbę dokonanych kontroli inspekcji według tego czy odbyły się w dzień, czy w nocy; iii) liczbę osób zatrudnionych w zakładach kontrolowanych; iv) liczbę zakładów kontrolowanych więcej aniżeli raz w roku; e) statystykę wykroczeń i sankcji, w tym: i) liczbę wykroczeń przekazaną właściwym władzom; ii) wiadomości o klasyfikacji wykroczeń według postanowień prawnych, do których się one odnoszą; iii) liczbę nałożonych sankcji; iv) wiadomości o charakterze nałożonych sankcji przez właściwe władze w różnych przypadkach (grzywna, uwięzienie, itp.); f) statystykę wypadków przy pracy z zaznaczeniem liczby zgłoszonych wypadków przy pracy oraz ich klasyfikację: i) według przemysłu i zawodu; ii) według ich przyczyn; iii) z podziałem na wypadki śmiertelne i nie śmiertelne; g) statystykę chorób zawodowych, podając w szczególności: i) liczbę zgłoszonych przypadków choroby zawodowej; ii) wiadomości o klasyfikacji tych przypadków według przemysłu lub zawodu; iii) wiadomości o klasyfikacji tych przypadków według ich przyczyn lub ich charakterystyk (natura choroby zawodowej, natura substancji toksycznych, natura szkodliwych technologii produkcji, itp.) powodujących chorobę zawodową.