ZALECENIE Nr 84
MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY
dotyczące postanowień o pracy w umowach zawieranych przez władze publiczne.

Sesja Konferencji: 32

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 8 czerwca 1949 r. na trzydziestej drugiej sesji,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące postanowień o pracy w umowach zawieranych przez władze publiczne, która to sprawa stanowi szósty punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te ujęte zostaną w formę zalecenia, uzupełniającego Konwencję dotyczącą postanowień o pracy (umowy publiczne), z 1949 r.,

przyjmuje dnia dwudziestego dziewiątego czerwca tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku następujące Zalecenie, które otrzyma nazwę: Zalecenie dotyczące postanowień o pracy (umowy publiczne), z 1949 r.

Konferencja zaleca Członkom stosowanie następujących postanowień, gdy tylko pozwolą na to warunki krajowe, i składanie Międzynarodowemu Biuru Pracy, zgodnie z życzeniem Rady Administracyjnej, sprawozdań wykazujących środki podjęte dla ich wprowadzania w życie:

1. Gdy pracodawcom prywatnym udzielane są subwencje lub zezwolenia na eksploatację urządzeń użyteczności publicznej, powinny być zastosowane postanowienia o pracy, analogiczne w treści do postanowień przewidzianych dla umów publicznych.

2. Postanowienia o pracy w umowach publicznych powinny określać bądź pośrednio, bądź z odwołaniem się do odpowiednich przepisów zawartych w ustawodawstwie, w układach zbiorowych, w orzeczeniach arbitrażowych lub w innych uznanych umowach:
a) stawki płac normalnych i stawki płac podwyższonych za godziny nadliczbowe (w tym różne dodatki do płac), jakie należy płacić poszczególnym kategoriom zainteresowanych pracowników;
b) metodę ustalania czasu pracy, w razie potrzeby, włącznie:
i) z liczbą godzin pracy, jakie będą mogły być wykonane w ciągu dnia, tygodnia lub wszelkiego innego ustalonego okresu, a za które będzie płacone wynagrodzenie według stawki normalnej;
ii) z przeciętnym czasem pracy, przez jaki mogą pracować osoby zatrudniane w kolejnych zmianach przy robotach o charakterze ciągłym;
iii) gdy czas pracy jest obliczany według normy przeciętnej z okresem, w którym ta norma przeciętna będzie mogła być obliczona, oraz z maksymalną liczbą godzin pracy w ciągu określonego okresu;
c) z postanowieniami o urlopach wypoczynkowych i chorobowych.