KONWENCJA Nr 74 MIEDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY dotycząca świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy Data wejścia w życie: 14 lipca 1951 r. Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, Zwołana do Seattle przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam 6 czerwca 1946 r. na swej 28 sesji, Zdecydowawszy przyjąć pewne propozycje, odnoszące się do świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy, która to sprawa objęta jest piątym punktem porządku obrad sesji, i Postanowiwszy, że propozycje te powinny być ujęte w formę konwencji międzynarodowej - przyjmuje dnia dwudziestego dziewiątego czerwca tysiąc dziewięćset czterdziestego szóstego roku następującą konwencję pod nazwą Konwencja o świadectwach kwalifikacyjnych starszych marynarzy, 1946 r.: Artykuł 1. Nikt nie może być przyjęty do pracy na jakikolwiek statek jako starszy marynarz, jeżeli nie jest uważany przez ustawodawstwo krajowe za osobę kompetentną do spełniania wszelkich obowiązków, których wykonanie może być wymagane od członka załogi, zatrudnionego w służbie pokładowej (innego niż oficer, marynarz kierownik lub marynarz specjalista), jeżeli nie uzyskał świadectwa kwalifikacyjnego jako starszy marynarz, wystawionego zgodnie z postanowieniami następnych artykułów. Artykuł 2. 1. Właściwa władza powinna wydać zarządzenia celem zorganizowania egzaminów i wystawiania świadectw kwalifikacyjnych. 2. Nikt nie może otrzymać świadectwa kwalifikacyjnego, jeżeli: a) nie osiągnął minimalnego wieku, który będzie przepisany przez właściwą władzę, b) nie służył na morzu w służbie pokładowej przez okres minimalny, który będzie przepisany przez właściwą władzę, c) nie zdał egzaminu kwalifikacyjnego, który będzie przepisany przez właściwą władzę. 3. Przepisany minimalny wiek nie powinien być niższy niż osiemnaście lat. 4. Przepisany minimalny okres służby na morzu nie powinien być krótszy, niż trzydzieści sześć miesięcy; jednakże właściwa władza może: a) zezwolić osobom, których okres rzeczywistej służby na morzu nie wynosi mniej niż dwadzieścia cztery miesiące i które zadowalająco przeszły kurs szkolenia w uznanej szkole zawodowej, na zaliczenie czasu poświęconego takiemu szkoleniu w całości lub częściowo jako okresu służby morskiej, b) zezwolić osobom szkolonym na uznanych morskich statkach szkolnych, które przesłużyły osiemnaście miesięcy na takich statkach i opuściły je z dobrymi stopniami, na otrzymanie świadectwa starszego marynarza. 5. Przepisany egzamin powinien polegać na sprawdzeniu praktycznym wiadomości kandydata o służbie morskiej i jego zdolności do należytego wykonywania wszelkich obowiązków, które mogą być wymagane od starszego marynarza, łącznie z obowiązkami ratownika. Egzamin ten powinien wystarczać, aby zakwalifikować kandydata, który zdał go zadowalająco, do otrzymania specjalnego świadectwa ratownika, przewidzianego w artykule 22 międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1929 r. lub w odpowiadających mu postanowieniach wszelkiej następnej konwencji, rewidującej lub zastępującej wymienioną konwencję i obowiązującej na danym terytorium. Artykuł 3. Świadectwo kwalifikacyjne może być wystawione każdemu, kto w chwili wejścia w życie niniejszej konwencji na danym terytorium spełnia lub spełniał wszystkie obowiązki starszego marynarza lub bosmana. Artykuł 4. Właściwa władza może przewidzieć uznanie świadectw kwalifikacyjnych, wystawionych na innych terytoriach. Artykuł 5. Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do zarejestrowania. Artykuł 6. 1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego. 2. Nabierze ona mocy w dwanaście miesięcy od daty, w której ratyfikacje dwóch Członków zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego. 3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka w dwanaście miesięcy od daty zarejestrowania jej ratyfikacji. Artykuł 7. 1. Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może wypowiedzieć ją po upływie dziesięciu lat od daty, w której konwencja wejdzie w życie, aktem przesłanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do rejestracji. Wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie roku od daty, w której zostało zarejestrowane. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionego w poprzednim paragrafie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany na następny okres dziesięciu lat, poczym może wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat w warunkach, przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 8. 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń, przesłanych mu przez Członków Organizacji. 2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej ratyfikacji, która została mu zakomunikowana, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, w której konwencja wejdzie w życie. Artykuł 9. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy poda Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych do zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, ścisłe informacje o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 10. Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie niniejszej konwencji Rada administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy złoży Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i postanowi, czy pożądane będzie umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej rewizji w całości lub częściowo. Artykuł 11. 1. Jeżeli Konferencja przyjmie nową konwencję, stanowiącą rewizję konwencji niniejszej w całości lub częściowo, to o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej - a) ratyfikacja przez Członka nowej zrewidowanej konwencji oznaczać będzie ipso jure natychmiastowe wypowiedzenie konwencji niniejszej, pomimo postanowień artykułu 7 - o ile i gdy nowa zrewidowana konwencja wejdzie w życie, b) od daty, w której nowa zrewidowana konwencja wejdzie w życie, konwencja niniejsza przestanie być otwarta dla ratyfikacji przez Członków. 2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej obecnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji zrewidowanej. Artykuł 12. Brzmienie francuskie i angielskie tekstu niniejszej konwencji jest jednakowo miarodajne.